تولید ناخالص داخلی (GDP) رایج‌ترین وسایه اندازه‌گیری اقتصاد یک کشور است. تولید ناخالص داخلی را می‌توان به عنوان ارزش کل همه کالاها و خدمات تولیدشده در داخل مرزهای یک کشور، به‌ویژه برای مدت زمانی معین (معمولاً 1 سال) دانست. هر چیز تولید شده در کشور، بدون توجه به ملیت یا کارگران درگیر یا مالکیت شرکت‌های تولید کالا، برای محاسبه تولید ناخالص داخلی استفاده می‌شود. به طور خلاصه، اگر در درون مرزهای کشور تولید شده باشد، به عنوان بخشی از تولید ناخالص داخلی محاسبه می‌شود.به طور کلی، افزایش در تولید ناخالص داخلی در سال جاری در مقایسه با سال قبل، به عنوان یک شاخص مثبت ارزیابی می‌شود. به طور طبیعی این امر یعنی اینکه اگر ارزش تولید کشور افزایش داده شود، یک افزایش مشابه در نیروی کار و به احتمال زیاد به اشتغال بیشتر و درآمد بالاتر منتج می‌شود.شاخص دیگری هم با نام خالص تولید ملی (GNP) وجود دارد که تولیدات کل شهروندان یک کشور را محاسبه می‌کند. این شاخص شامل فعالیت‌های اقتصادی افراد در خارج از کشور هم می‌شود.شاخص تولید ناخالص اسمی (Nominal GDP) و واقعی (Real GDP): با توجه به اینکه GDP ارزش پولی تمامی فعالیت‌های اقتصادی است معمولاً تحت تأثیر تورم قرار می‌گیرد. معمولاً در یک دوره زمانی خاص قیمت‌ها افزایش می‌یابند و این افزایش قیمت‌ها در GDP هم دیده می‌شود. به همین دلیل GDP اسمی هر کشوری می‌تواند به خاطر افزایش فعالیت‌های اقتصادی و یا تنها به خاطر افزایش قیمت‌ها باشد. اقتصاددانان برای حذف این مشکل از شاخص Real GDP یا تولید ناخالص داخلی واقعی استفاده می‌کنند نه شاخص اسمی آن. در شاخص GDP واقعی اثر تورم منفی یا مثبت از داده‌ها حذف می‌شود. به کمک GDP واقعی می‌توان فعالیت‌های اقتصادی را با سال پایه مقایسه کرد و نگران انحراف داده‌ها به خاطر تورم نبود.چرا شاخص GDP نوسان می‌کند؟: شاخص GDP به خاطر چرخه‌های تجاری نوسان می‌کند. زمانی که اقتصاد کشوری در حالت رونق قرار دارد و GDP سیر صعودی دارد، در نهایت به نقطه‌ای می‌رسد که سرعت رشد تورم بالا می‌رود و ظرفیت بازار کار و تولید به سطح کامل می‌رسد. در این شرایط بانک مرکزی با شروع سیاست‌های انقباضی نرخ بهره را بالا می‌برد تا سرعت رشد اقتصاد و تورم را کنترل کند. طبق سیاست‌های انقباضی، نرخ بهره یا همان هزینه استقراض پول بالا می‌رود و مصرف‌کنندگان و شرکت‌ها از میزان مخارج خود می‌کاهند و رشد اقتصادی کُند می‌شود. کاهش تقاضا باعث اخراج نیروی کار می‌شود و در ادامه اطمینان مصرف‌کنندگان به آینده اقتصادی تضعیف می‌شود و تقاضا پایین می‌آید. برای اینکه این چرخه پایان یابد، بانک مرکزی سیاست‌های انبساطی را شروع می‌کند تا با کاهش نرخ بهره از رشد اقتصادی و اشتغال حمایت کند. سیاست‌های انبساطی تا وقتی که اقتصاد وارد فاز رونق نشده ادامه می‌یابد.چگونه اخبارتولید ناخالص داخلی / ملی بر بازارها اثر می گذارد؟بازار ارز: نتایج تولید ناخالص داخلی قوی نشان‌دهنده اقتصاد سالم است و نشان می‌دهد که ممکن است ارزش یک ارز نسبت به ارز کشورهای با اقتصاد ضعیف‌تر، افزایش یابد و این ممکن است به افزایش تقاضا برای آن ارز منجر شود.بازار اوراق قرضه: هنگامی‌که تولید ناخالص داخلی ضعیف است، سرمایه‌گذاران ممکن است دریابند که ابزار درآمد ثابت، بازخورد بهتری نسبت به هر سهام یا ارز خارجی دارد. برعکس، هنگامی‌که اقتصاد در حال رشد است، سرمایه‌گذاران ممکن است اوراق قرضه خود را به نفع ارز خارجی یا سهام کاهش دهند.بازار بورس اوراق بهادار: هنگامی ‌که گزارش‌های متوالی تولید ناخالص داخلی، نشان می‌دهد که اقتصاد در حال گسترش است، سرمایه‌گذاران اعتماد بیشتری به توانایی شرکت‌ها برای شکوفایی هرچه بیشتر پیدا می‌کنند. به همین دلیل، آمار تولید ناخالص داخلی می‌تواند فعالیت مطلوب در بازار سهام را که به یک بازار صعودی منجر می‌شود افزایش دهد.